პოეზია
Robert Stripling
…
მე ჩუმი ჩიტი ვარ, სქელი ბეწვი მაქვს
სხვა ხეების ტოტებზე დიდებული ბუმბულებია,
მე სიმღერებს არ ვმღერი,
მხოლოდ ზოგჯერ ერთადერთ მელოდიას,
აჰა! უკვე მზეც ამოდის, ეს საკმარისია,
და ცხოვრებაც მარტივია.
მოდის ჭექა-ქუხილი, მე თავს დაბლა ვწევ,
ქვემოთ ცხვრები იკრიბებიან, მათ რქები აქვთ,
ისინი იუწყებიან შტორმებზე, ქარებზე და ამინდებზე,
ინგლისელ ნათესავებზე, ბუთერმერიდან.
ეს ძალიან შორსაა, თუმცა, ვფიქრობ, შემიძლია გაფრენა,
მაგრამ არ მინდა იქ წასვლა.
ბუ თავს ჩემსკენ აბრუნებს და მეუბნება: შე უსარგებლო ბეღურავ.
ჰაერს ჩურჩულით მივაპობ მეორე ტოტისკენ
უსაზღვროდ დიდ ტვირთს, მსოფლიო ბედს ვატარებ,
რაც არავინ იცის და არც უნდა იცოდეს.
მოგენატრებით, როცა დრო მოვა.
თარგმნა თეონა კომახიძემ
Widget is loading comments...
ასევე იხილეთ
54