ჩემი ყოველი სიტყვა Წყალია
სადაც საკუთარ ანარეკლს მივშტერებივარ
და არაფერი ვიცი მასზე
ტივტივებს ლანდი ქარში იბნევა
უკიდეგანო მარტოობის ქარში იბნევა
და ერთადერთი მისი სურვილი – ადამიანი
იპოვოს შეხვდეს გაუზიაროს
სევდის ღრმა ველი რომელზეც დადის
და რომელსაც ქვია ცხოვრება
იპოვოს ვინმე მისი მსგავსი ვინც ყურს დაუგდებს მის ჩურჩულს
და მერე თუნდაც გაქრეს დაიფლოს
ოკეანის გულში ჩავყვინთოს
ოღონდ იპოვოს დაინახოს –
ადამიანია. აზრი. იდეა
წყალია ჩემი ყოველი სიტყვა,
რომელშიც მე თავად ვიხრჩობი და
თუ ვინმეა აღმოსავლეთით
ხმა გამაგონოს დავინახო რომ
სადღაც სრულდება მარტოობის ფსკერი
სადღაც იწყება ნათელი