პოეზია

კარიერი

არაფერი გარდა სიმღერისა მისგან. თითქოს
მღერა იყო ერთადერთი
რაც მიგვიყვანდა ამ ადგილამდე.

ჩვენ იქ ვიყავით, და არასდროს ვყოფილვართ.
ჩვენ ვიყავით გზაზე, საიდანაც დავიწყეთ
და დავიკარგეთ.

არ არის საზღვრები
სინათლეში. და მიწა
ტოვებს არცერთ სიტყვას ჩვენი
სიმღერისთვის. მიწის ტეხა
ფეხქვეშ,

მუსიკაა, და ვიდრე ჩვენ ვხეტიალობთ ამ ქვებს შორის
არაფერი გვესმის,
საკუთარი თავის გარდა.

ამრიგად, არაფრისთვის ვმღერი,

თითქოს იყოს ადგილი
სადაც არ უნდა მივიდე –

და თუ ეს მაინც მომეთხოვება, იქნება
ჩემი ცხოვრება ამ ქვებს შორის: დაივიწყე,
რომ აქ ვიყავი. სამყარო,
რომელიც ჩემს შიგნით დადის

მიუდგომელია.