|
***
მომხიბლავი სულები
რეაქტიული სისწრაფით მშენებარე ქალაქთა ქსელებში იხლართებიან
რეაქტიული ქალაქი რეაქტიული სისწრაფით იძინებს
გადაღლილ ქუჩებში ლამპიონთა სევდა ისადგურებს
ყლუპ ალკოჰოლს ნესტიან ბოდვათა კასკადი მოჰყვება
ჩვენ ხომ ვიცით რომ ერთი არასწორი ბგერა შთაგონების მზარდ შუშას ბზარავს
ვერანაირი ეკოლოგიური ზრუნვა ვერ გადარეცხავს
დღის შუქიდან ამოზრდილ დაბინძურებულ და ქვად ქცეულ ეთერულ ხედებს
აზარტულ მგზნებარებაში ამოხეთქილ წებოვან ბოდვებს
რომლითაც დამსკდარია ქალაქის ნებისმიერი ფანჯარა და ფოთოლი
საიდან ჩნდებიან უთვალავი მიზეზით წამებულთა გაბოროტებული ინკარნაციები
მათ მშიერ სახეებზე ტკივილის და განადგურების პოლუსები გაყინულან
და როგორც კი დნობას იწყებენ
ჩვენ ვგრძნობთ რატომ გვინდა ტირილი
როცა უწყვეტი ხანგრძლივი სიჩუმეა
და ჩვენ არ ვტირით
რადგან ცრემლი უნდა წარმოიშვას სითხისგან
არამედ ვჩიჩქნით სიღრმეებში გაფანტულ სიყვარულს
ჩვენ ვართ გამომშრალი ფიტულები
რომლებიც ვიღაცამ მოწყენილობის დროს შექმნა
და უკონტროლო სივრცეში ფრთების გარეშე გაუშვა
წერტილად ქცეული სიმწვანე
არ ყოფნის ფიქრებს
სიმშვიდის ბუდეში სიცოხლის გამოსაკვებად
სიცოცხლის საკვებად ნეონთა გადღაბნილი მელანქოლია წარმოქმნილა
ცივილიზაციურ მორევში ვთვლემთ
და ვეშვებით მომწამვლელად მათრობელ ფერებში
ცომივით იზილება მსოფლიოს პოლიტიკური რუკა
ათასფერად შეთითხნილი თვალებით ვუყურებთ
დაღლილი ემბრიონები როდის გადმოხტებიან მუცლიდან
და მათ ნორჩ გულებში ჩვენს დაავადებულ ოცნებებს ვტენით
ყოვლად შემაფერხებელი მოწყენილობის ბნელ გამოქვაბულებში
სისხლი ანუ სული მოწამლულია ქაოტური სუნთქვის რიტმით
ოთახებში ფარდის და იატაკის გამყოფ ხაზზე
არათვითმყოფადთა სასოწარკვეთილი
ვერმოძებნილი სიტყვები ყრია
და ყვირიან
და ყვირიან და ილოკავენ სიტყვებს პოეტები
პოლიტიკოსები და მსახიობები
აღმზრდელები
მოვაჭრეები და მღვდლები
ბლაგვი სიტყვებით ნიშნავენ ადგილებს
ხმაურით ტოვებენ სხეულებს სიტყვები
თითქოს ლორწო იცლება სხეულიდან
როცა რაღაც უნდა ითქვას
და არავინ საუბრობს
საცერივით დახვრეტილ ქუჩებში
ათოვს ბილბორდებს
***
რასაც ვაფოკუსებ ყველაფერი ფართოვდება
იზრდება და გარემოს გადასცემს თავის ხასიათს
ჩემი ხელის მტევნები არის დაძარღვული
გაცრეცილი ყვითელი
და არ გამოიყურება ისე როგორც ადამიანის
ჩემი გონება და წარმოსახვა
ჩემგან დამოუკიდებლად ქმნის პარალელურ განზომილებათა სურათებს
ვერ ვგრძნობ სიცივეს სიკეთეს და სიბოროტეს
ვარ ზღაპრული სამყაროთი მოჯადოებული პერსონაჟი
რომელსაც თვალთაგან ლიბრი აეცალა
ტვინში გაყინული შუშა
როგორც ღერძი მექანიზმში
ჩაეზარდა
და არაფერს მატებს დეტალებით სავსე
იდეალურ
ჯადოსნურ სფეროს
სადაც გამჭვირვალე გაყინული ნიადაგის ქვეშ
იისფერი მოზაიკური სახეები გაქვავებულან
გაქვავებულან თუმცა იღიმიან
და მაგრძნობინებენ რომ ზუსტად იქ ვარ სადაც უნდა ვიყო
და ხეები მოწამლულ პეიზაჟებს ფარავენ
მეხუტებიან და ტოტებს თითებივით იშვერენ ჩემსკენ
როცა იმის შესახებ ვიწყებ ფიქრს
რასაც ჩემი ყოველდღიური ნაგვით და საზრუნავით გამოტენილი გონება უტრიალებს ანგრევს და აშენებს
რა არის ეს
ჰალუცინაცია თუ სამყაროს ისეთი სურათების დაჭერა
რომელშიც თავის საიდუმლოებებს მაცნობს და ჩამჩურჩულებს
შემხედე
მე ისეთი არ ვარ როგორსაც რუტინაში გათქვეფილი მგრძნობ
მე ისეთი ვარ როგორსაც შენი გონება წარმოსახავს
თუმცა ჩემთან ზიარებით იქმნება იგი
და იზრდება და შენგან დამოუკიდებლად თანაარსებობს შენში
მე ერთხელ ვიყავი სისხლსავსე ბედნიერების ტყვეობაში
სურვილთა გაღვივების ბუდეში
მსხმოიარე აყვავებული ხის წვნიან ძარღვებში მსუბუქად მცურავი ნაწილაკი
ჩემს ბოდვათა ბიბლიოთეკაში თავმოყრილია
ცარიელ ტომრებში მტვრით გაგუდული ხილვები
ვფხიზლდები
რათა უფრო მომაკვდინებლად მოვკლა სიფხიზლე
და პოეზია შევიგრძნო როგორც მომაკვდავი მაგრამ უკვდავი ფლორა
89