პოეზია

ბრინჯის მინდვრებში, მთის ჩრდილზე
უძრავად დგას მოხუცი ჩიტი, იბისი.
ვხედავ ღრმა ფიქრებს, რომლებიც მის სხეულში მკვიდრობენ
ისევე, როგორც ერთ დღეს ცარიელ აუზს ვუყურებდი.
ასე გამოიყურება მარტოობა?
საღამოვდება, მთების ჩრდილები ნელ-ნელა ეხებიან იბისის ფეხებს.

რაღაც უნდა მოგიყვე.
დღეს, გზაზე, ლერწმებს შორის შემთხვევით დავინახე ჭიანჭველების ბუდე.
ძვირფასო, რაც ვერ ვთქვი ისაა, რომ

ჭექა-ქუხილში, ქარსა და ქარბუქში,

მეც მარტოკა ვიქნები, როგორც ეს ბუდე გარეუბანში.
ბუდეში იქნება რამდენიმე რბილი, ნაზი და თბილი ჩიტის კვერცხი.
თუ მკერდს გავხსნი
იპოვი სიტყვებს, რომლებიც შენთვის გადავდე
ისინი თითქოს ნაჭუჭებს ტეხენ,

საღებავივით შავი და ყინულივით ცივი,