პოეზია

მარი ჩხაიძე; სკა ინდიგოთი

მზენარინჯები
მისი მსხმოიარობა ჩემს სიზმრებში
მისი ფუტკრისზომის ყვავილები
როცა მისი სურნელი ვრცელდება
ციცინათელების ასტრალურ ნათებაში
მე ვტოვებ ჩემს შეშინებულ სხეულს
და გვიან ღამით
შევდივარ ტყეში

სიტყვა-სიტყვით ბრუნდება ადრეული ღამის სიზმარი და წყალს ერევა მათი მტვერი
ჩამოფერთხილი
თვალებიდან
ავსებენ ცას ტბის სიწითლე და სიკვდილის სხვა ამინდები

ვფიქრობდი რომ სიღრმე იყო
რაც უფსკრულს ჰგავდა
უსასრულოდ გაწელილი ვარდნა
ფსიქიკიდან
თუ შეიძლება წყალს დავლევ

წრეზე ვარდნა
იგივეობების ხვრელებიდან სხვა გზებზე და სახეებით
მათ იფარავენ სხვა წმინდანები და სხვა ჩვევები

ისინი აფხვიერებენ ჩვენს ტკივილებს

როგორც ჭიანჭველები მიწას მარწყვის ფესვებში

მახსოვს მათი გაბზარული სიცილის ხმები
მუხლებზე შემოხვეული მცენარეებით განაგრძობდნენ ზრდას ბავშვები
მათში
დადიოდნენ სარტყელზე სატურნის და ზღვის ნაპირების

და მათი ჩქამი ჩემს სიზმრებს აპობდა

Widget is loading comments...