პოეზია
გეორგ თრაქლი
(თარგმნა მარიამ შუბლაძემ)
მარიამ შუბლაძე
***
ყრმა ელისს
ელის, როცა დაიყვირებს შავ ტყეში შაშვი,
ეს არის შენი აღსასრული.
ტუჩები სვამენ ლურჯ კლდეთა წყაროს სიგრილეს.
აცადე შენს შუბლს ჩუმი სისხლდენა,
ძველთაძველი ლეგენდების და
ჩიტთა ფრენის შავბნელი არსის.
მაგრამ ღამეში მიაბიჯებ შენი რბილი სვლით,
მეწამული მტევნებით სავსე რომ დაკიდებულა,
უფრო ლამაზად ირხევიან შენი ხელები ლურჯში.
ეკლების ბუჩქი გაიჟღერებს,
იქ სადანც შენი გამთვარებული თვალებია.
ო, რა ხანია განუტევე, ელის.
ჰიაცინტია შენი სხეული,
მასში ჩაძირავს ბერი დასანთლულ თითებს
შავი მღვიმეა ჩვენი დუმილი,
მისგან ხანდახან გადმოაბიჯებს დინჯი ცხოველი
და ნელა დახრის დამძიმებულ ქუთუთოებს.
შენს საფეთქლებზე წვეთვით იღვრება შავი ნამი,
ჩამქრალ ვარსკვავთა სულ ბოლო ოქრო.
ელისი
1
სრულყოფილია ამ ოქროსფერი დღის სიჩუმე.
ბებერ მუხის ქვეშ
გამოჩნდები, ელის, მიძინებული მრგვალი თვალებით.
მათი სილურჯე შეყვარებულთა თვლემას ირეკლავს.
შენს ბაგეებზე
დადუმდება ოხვრა ვარდისფერი.
საღამოს მძიმე ბადეს ზიდავს მეთევზე.
კეთილი მწყემსი
გარეკავს ფარას ტრყისპირისაკენ.
ო, როგორი მართალია, ელის, ყველა დღე შენი.
ჩუმად ეღვრება
შიშველ გალავანს ზეთისხილის ხის ლურჯი სიჩუმე,
განუტევებს მოხუცი კაცის ბნელი სიმღერა.
მოოქროვილი ნავი
არწევს, ელის, შენს გულს მარტოსულ ცაში.
2
ნაზი ზარების თამაში ჟღერს ელისის მკრედზე
საღამოს,
როცა მისი თავი შავ ბალიშში ჩაიძირება.
ლურჯი ნადირი
სისხლისგან იღვრება ჩუმად ეკალბარდში.
დგას იქ მარტო ყავისფერი ხე
მისგან ცვივა ლურჯი ნაყოფი.
ნიშნები და ვარსკვლავები
ჩუმად საღმოს გუბურაში იძირებიან.
გორებს უკან დაზამთრებულა.
ლურჯი მტრედები ღამე
ყინულოვანოფლსისრუტავენ
ელისის კრისტალური შუბლიდან რომ გადმოიღვრება.
ისევ გაისმის
შავ გალავართან ღმერთის ეული ქარის შრიალი.
ასევე იხილეთ
122