დამფრთხალი კირჩხიბები
თიბავენ დიდი დათვის მორყეულ ტყეებს,
მათი კლანჭები ბზარავენ
საზღვაო ფრესკების უხეშ სიცილებს.

ქაფის რბილი განტოტილი რქები
ნატიფად ნაფლეთი
ლიანდაგების ფურთუნზე.

ვერაგად, ფრინტები იწოვენ,
ისე ფაქიზად,
შერწყმული მარჯნების ნერვებს.

გამვლელები
თვითმკვლელი დროისკენ რომ მიიჩქარიან
რქოვანი მედუზებისგან იღუპებიან.

ზღვა,
არდასრულებული ხმელეთი,
ახვევს ადამიანური სპაზმების ფერფლამბრს

ინტენსიური

თავწაკვეთილი

სკულპტურქვა

უსმენს სამჭედლოს სანსკრიტულ საგას.

შესაძლებელია თუ არა ენას ქონდეს მნიშვნელობა

სისხლის ჩამოჯდომისას ნაჯახზე მედიტაციის დროს?

მშრალი ნავსადგურის დაძირვა უფრთო ჩიტისთვის

მიგრაცია საკუთარი თავისკენ, მწყურვალი უჩინარისკენ.

დატყვევებული მთვარე აიძულებს თავის შენაკადებს

ქუთუთოების ქარავნის ქვეშ გაატარონ არარსებობის წითელი ხეთა საცხოვრისები

მატლები ცეკვავენ და მათი მეტამარები

გადაათრევენ მუმიებს მოგვიანებით

ავხორც ბანკეტზე სადაც ზღვა იგუდება

ვორმიტორიუმის დაბრუნებამდე.

ჩორი დასს ითხოვს მარმარილოს ნერგების

სულ ერთია ერთ მცირე ღიმილსაც კი შეუძლია წამოიწყოს

აპოკალიფსი მყრალი წრეების.

ვინ შეინარჩუნებს გამბედაობას

ტურბულენტობას გაზაფხულის, ვიდრე ისინი

თავის წიაღს უბრუნდებიან?