პოეზია

*

როცა ვფიქრობ, რომ
ქუდზე ჩემი თოვლია,
აღარ მემძიმება

(კიკაკუ)

*

ზამთრის მთვარე –
და არა ქვა,
ძაღლს რომ ესროლო.

(ტაიგი)

*

ზამთრის მთვარე.
უკარო ტაძარი.
როგორ მაღლაა ცა!

(ბუსონი)

*

მაცნეებს შევხვდი
გზაში, წერილს ვხსნი –
გაზაფხულის ქარი!

(კიტო)

*

ერთი სინათლე
მეორეს ეკიდება
გაზაფხულის ღამეა.

(ბუსონი)

*

ჩემი ჩრდილიც კი
საღსალმათია
ამ გაზაფხულის დღეს.

(ისა)

*

ალუბლით აყვავებული ბორცვი –
ქვა, რომელზეც თავს დავდებ,
რბილი იქნება.

(როცუ)

*

გაზაფხული მიდის –
ჩიტები მისტირიან,
თევზის თვალებში ცრემლია.

(ბაშო)

*

როცა ჩემმა თვალებმა ყველაფერი
იხილეს, მიუტრიალდნენ
თეთრ ქრიზანთემას

(ისჰო)

*

ზაფხულის ბალახი
სულ ეს დარჩა
მეომრის სიზმრიდან.

(ბაშო)

*

როცა ხალხი მოვა,
ბაყაყად იქეცი,
პატარა ჩაციებულო საზამთროვ!

(ისა)