პოეზია

“ენდე საკუთარ თავს – მაგრამ არა ბოლომდე”
ელ-პასოს ბედი სასწორზე დევს

კვირის მატარებელი /

სავსეა ხორციელი მექსიკელებით მიმავალნი

მექსიკისკენ (იუარესში), იქვე საზღვრის

ქვემოთ – მე არა

“მექსიკაში წავიდა – შინ დაბრუნდა”

შინისკენ

სიკვდილისკენ

“სიკვდილი”

ხუმრობა – ვიღაც აგდებს გახვრეტილ ერთ-
ჯერად ჭიქას (სათითაოდ – პლასტმასის გრძელ
კონტეინერში – წყლის დისპენსერის გვერდით –
ბიუროში) და ისინიც ეცემიან
ნელა – ხმაურის გარეშე ჩემს ყურებში

სიცილის ხმები დეკრუსის დასახლებულთაგან

უკანალი ჩადის ქვევით

მოძრაობები ჩამოსაკიდებლად უზარმაზარი ქსოვილებით

ქვემოთ კუპერის კავშირის ბაღებთან
მეტროს ჩასასვლელთან

– ფიჭვების მსგავსად იოსემიტის მთის კალთებზე

როგორც სხვა მთების მხარეებიდან ჩანს

– იმის მსგავსად, რაც გვიან საღამოს შეიმჩნევა ქალაქის ნარჩენებში –

პარკ როუს & ბავრის

რა თქმა უნდა უკეთესი სიტყვაც არსებობს ჩამოშვებული ხელებისთვის

შინაგანი თვალის მოსასმენად და
უსიტყვო ჩაცინების (“თუმცა, არ ვიტყვი”) ჩამოსაწმენდად
აბსტრაქციებისგან