პოეზია

შავი კატა

თეონა კომახიძე

მე ვხტები შავი კატის თვალიდან.
ძვირფასო,
შენ არ ხარ ერთადერთი მხეცი,
რომელიც იღვიძებს ცეცხლის წითელ სუნზე.

როცა სინათლეს ვხედავ
აღარ მივიჩქარი მისკენ.

მე ვარ ჩუმი
ჩუმად ვაღებ კარებს
როცა ვიხდი
ეზოში მუქი მწვანე ბალახი ამოდის
როცა ფანჯრებს ჩუმად ვაღებ
ვხედავ მწვანე ხელთუქმნელ ნათელს
აი ეს არის ჩემი სიმშვიდე
რომელიც გიყვარს შენ
შენ არ ხარ ერთადერთი მხეცი

ევგენი ბრეიგერი

მე ვხტები შენს თეთრ თვალში.
ძვირფასო,
მე უკანასკნელი მხეცი ვარ
რომელსაც ცეცხლის დოქით
წყალი მოაქვს შენთან.

მე მივიჩქარი შენს გვერდით ნელა
სიფხიზლის წყვდიადში.

კარი იხურება რადგან შენ იხდი,
ეზოში მუქ ნაცრისფერ ბალახს
კვლავ ახსოვს შენი სახელი.

როცა ფანჯარას ჩუმად ვაღებ
ვხედავ სინათლის კბილს
გავლებულს შენსა და ჩემს შორის,
რომელიც ვარ ერთადერთი მხეცი.

ასევე იხილეთ