შეგიძლია გაიხსენო გუსტავ მორეის ალექსანდრე დიდის ტრიუმფი?
მშვენიერება და ტერორი, მყისიერება კრისტალის, რომლისგანაც გამოიჭრა.
სუნთქვა. მაგრამ შენ არ შეგეძლო გუმბათის ქვეშ შეჩერებულიყავი.
ჩრდილში ამ გუმბათის ქვეშ, რომ განათებულა ჰარმონიის  ველური, ინტენსიური სხივებით, სადაც არასდროს შეწყვეტილა შენი სუნთქვა.
შენ ჩაირბინე როგორც მკვირცხლმა მაიმუნმა ღმერთების ქვეშ
და შესაძლოა არც კი იცოდი თუ ტრიუმფი დაიშლებოდა.
მისი იარაღი პლატონის ჯოჯოხეთის ქვეშ: სურათები,
ჩრდილები სუბსტანციის გარეშე, სიცარიელის სუვერენიტეტი.
შენ გსურდა ხეს და ჩიტებს მიწვდომოდი, ნარჩენებს
ძუნწი ქვეყნის ღარიბული სუფრიდან თავისუფალი ცის ქვეშ,
ადგილს, სადაც ისინი კვდებიან.
ფოტოგრაფების ძეგლები, და პოლიციელები, ბრძოლა გადარჩენისთის
და აგრესია თავისუფალი ცის ქვეშ.
ო, აგრესია, თავისუფლების ქვეშ.

დაკარგული დეტექტივები

დეტექტივები დაკარგულნი ღამის წყვდიადში.
მე მესმოდა მათი კვნესა.
მესმოდა მათი ნაბიჯების ხმა ახალგაზრდულ თეატრში.
ხმა, მოძრავი როგორც ისარი.
კაფეების და პარკების ჩრდილები
ხშირად რომ სტუმრობ პუბერტეტის დროს.
დეტექტივები ათვალიერებენ
შენს გაშლილ ხელებს
და ბედისწერას შენივე სისხლითაა მოსვრილს.
თავად კი  არ შეგიძლია გახსნება
თუ სად იყო ჭრილობა,
სახეები, რომლებიც ოდესღაც გიყვარდა
ქალი, რომელმაც შენი სიცოცხლე გადაარჩინა.

¿Te acuerdas del Triunfo de Alejandro Magno, de Gustave Moreau?
La belleza y el terror, el instante de cristal en que se corta
la respiración. Pero tú no te detuviste bajo esa cúpula
en penumbras, bajo esa cúpula iluminada por los feroces
rayos de armonía. Ni se te cortó la respiración.
Caminaste como un mono infatigable entre los dioses
pues sabías -o tal vez no- que el Triunfo desplegaba
sus armas bajo la caverna de Platón: imágenes,
sombras sin sustancia, soberanía del vacío. Tú querías
alcanzar el árbol y el pájaro, los restos
de una pobre fiesta al aire libre, la tierra yerma
regada con sangre, el escenario del crimen donde pacen
las estatuas de los fotógrafos y de los policías, y la pugnaz vida
a la intemperie. ¡Ah, la pugnaz vida a la intemperie!

Los detectives perdidos

Los detectives perdidos en la ciudad oscura.
Oí sus gemidos.
Oí sus pasos en el Teatro de la Juventud.
Una voz que avanza como una flecha.
Sombra de cafés y parques
Frecuentados en la adolescencia.
Los detectives que observan
Sus manos abiertas,
El destino manchado con la propia sangre.
Y tú no puedes ni siquiera recordar
En dónde estuvo la herida,
Los rostros que una vez amaste,
La mujer que te salvó la vida